Het gevaar van ‘niet lullen, maar poetsen’ – ‘Vijf maanden sneller van je burn-out af met EMDR?’, vraagt de kop van een Intermediair artikel . Uit dit verhaal blijkt dat een zeer geleerde psychologieprofessor mensen met een burn-out met behulp van EMDR na drie maanden – gemiddeld, dat wel – weer aan het werk heeft. Een aanzienlijk verschil met de acht maanden die daar – eveneens gemiddeld – gemiddeld voor staan.
Ik heb niets tegen EMDR. Het heeft zich absoluut bewezen als een effectief instrument om een posttraumatische stressstoornis (PTSS) te verzachten of te verhelpen. De methode heeft echter geen enkel wetenschappelijk bewezen effect bij de behandeling van burn-out – dat niet -, maar ik sta altijd open voor nieuwe wegen. Toch zijn er een aantal zaken die mij storen in deze berichtgeving.
To EMDR or not to EMDR …
EMDR heeft altijd betrekking op een traumatische ervaring. Dus in het geval een burn-out mede het gevolg is van bijvoorbeeld de dood van een geliefde, kan ik me voorstellen dat EMDR een rol speelt om met dat dramatische verlies om te gaan. Maar wat nu als die burn-out voortkomt uit een intense weerzin tegen de dagelijkse werkzaamheden? Een grondige afkeer voor het bedrijf? Slechte werkomstandigheden? Vervelende collega’s? Een disfunctionerende chef of manager? En ga zo maar door. Dat ‘EMDR je niet weg’ volgens mij.
Het gevaar van ‘niet lullen, maar poetsen’
Een dan dat tijdspad. Hoezo drie maanden? Waarom niet vijf of inderdaad acht? Eén jaar, twee jaar? Een burn-out is toch geen hobbel die je even moet gladstrijken. Alles om maar weer zo snel mogelijk aan de gang te kunnen? Juist niet. Een burn-out is een belangrijk signaal dat verdomde serieus genomen moet worden. Ik zeg niet dat er géén mensen zijn die even een reset nodig hebben en na drie maanden weer fris en vrolijk fluitend aan de gang kunnen. Maar dat mag – in mijn optiek – nooit de insteek zijn. Al was het alleen al omdat deze manier van denken – niet lullen, maar poetsen – bij veel mensen voor een belangrijk deel de oorzaak kan zijn voor hun burn-out.
Niet terug in de oude groef
Naar mijn idee is een burn-out geen vervelende oprisping die zo efficiënt mogelijk bestreden dient te worden, maar een leermoment. Een kans om je leven anders in te richten dan je altijd hebt gedaan. Op je werk, privé of in beide opzichten. Is het een plezierige ervaring? Op het moment dat het je overkomt zeker niet. Logisch dus dat degene die er in verstrikt raakt, er inderdaad zo snel mogelijk weer uit komt. En als hij of zij daarvoor een binnendoor weg kan nemen, dan graag. Zo snel mogelijk terug naar het oude leven, terug in die oude groef. Maar die oude groef was nu juist de reden waarom hij of zij een burn-out hebben gekregen. Daarom is het volgens mij veel beter om op zoek te gaan naar een geheel nieuwe manier om je leven in te richten. Dat is wat pijnlijker in het heden en neemt waarschijnlijk meer tijd in beslag, maar het resultaat is uiteindelijk kwalitatiever, robuuster en ook veel leuker.
Burn-out voorkomen
En dan nog iets anders. Waarom zou je wachten totdat een burn-out je leven compleet lam legt? Voor veel mensen lijkt het alsof het hen vanuit het niets overvalt, maar in werkelijkheid heeft het zich in de maanden ervoor langzaam opgebouwd. Compleet met voortekenen die zij wellicht zelf, maar zeker hun omgeving kunnen herkennen. Partners zien vaak al lang dat er iets mis aan het gaan is. Zie daarvoor mijn Vragenlijst Burn-out voorkomen en de Vragenlijst voor de partners . Aan de hand van die lijst kunt u bepalen of het zinvol is om een keer vrijblijvend contact met mij op te nemen. Kunnen we gezamenlijk bepalen of we met burn-out voorkomen op voorhand een heleboel narigheid kunnen voorkomen.
Foto: Capri23Auto via Pixabay
Lees ook: Waarom een burn-out voorkomen?
Trackbacks/Pingbacks